Dag 13: Maandag 11 november 2-19
Door: Rina
Blijf op de hoogte en volg G.E.R.T.
13 November 2019 | Namibië, Solitaire
Vanmorgen was ik echt al kei vroeg wakker. 04.00 uur de zon was nog in de verste verte niet te bekennen en de bijna volle maan was nog steeds zichtbaar. Maar ja bij gebrek aan een toiletvoorziening in onze tent moest ik toch echt eruit om naar de sanitaire unit te lopen. Aangezien dat we om 04.30 uur gepland hadden op te staan ben ik maar meteen gaan douchen want dan was er zeker plaats. Er waren nl. maar 4 douches en 4 toiletten. Dus spullen gepakt en aangelopen. Bleek dat ik mijn handdoek vergeten was dus dan straks maar afdrogen met mijn shirt want teruglopen doe ik niet. Na de douche terug naar de tenten waar op dat moment de wekker afliep dus de rest werd ook wakker. De tenten afgebroken en de anderen gaan douchen en om 05.30 uur zijn we vertrokken naar de Sossusvlei.
Het was rustig op de weg want er waren een 20 tal auto’s/bussen al vertrokken. Wij stonden helemaal op de achterste campingplaats en stonden dus dicht bij de toegangspoort. Elk nadeel heb zijn voordeel! Rijdend naar de Sossusvlei, 60 km over een asfaltweg, zagen wij de zon opkomen. Hoe mooi kleuren de zandduinen steeds roder. Het laatste stuk van de asfaltweg gaat over in zand. We hebben de banden op 2.4/2.5 laten staan want Gert van Nans zou dit ook nooit anders doen volgens Edith. Het ging goed maar er was giga veel los zand, veel kuilen en sporen en er stond ook al een auto helemaal vast. We haalden het toch met de banden.
We hebben de auto’s geparkeerd en onze bergschoenen aangetrokken en naar de voet van de duin gelopen. Het was duin 19. Hierop begonnen aan onze tocht naar boven. Er waren redelijk wat mensen aan diezelfde tocht begonnen. Ger en Edith zijn halverwege blijven staan en zouden de foto’s van ons maken. We liepen daarna een stuk achterlangs waardoor wij een gedeelte in de schaduw konden lopen. Toen halverwege de berg omhoog gegaan. Voor mij is naar boven lopen nooit een probleem maar als ik boven sta en naar beneden kijk ben ik bang om naar beneden te vallen en durf ik niet meer zo soepel te lopen. Gelukkig is Ton dan altijd mijn reddende engel en kom ik veilig beneden. Inmiddels was het echter zo gigadruk en werden hordes toeristen aangevoerd met 4x4 open taxi’s en bussen want iedereen, wil net als wij, lopen over de Red Dunes in de Sossusvlei. De Efteling is er jaloers op. Top dat wij vroeg vertrokken waren zodat wij in rust naar boven konden.
Ondertussen de bandenspanning toch terug gebracht naar 1.8 zodat wij op de terugweg niet vast zouden komen te zitten. Bleek dat er ondertussen al meerdere 4x4 vast zaten in het mulle zand. Ton en Ger hebben de auto’s goed naar het beginpunt gebracht en daar moesten de banden weer opgepompt worden naar 2.4/2.5 omdat we nu weer over het asfalt terug rijden naar de camping. Ondertussen begint de vermoeidheid en het vroege opstaan parten te spelen.
Als we na een uur de camping bereiken gaan we terug naar onze plek. De hele camping is op groepje tentjes na leeg. Wij gaan eerst ontbijten. Ton bakt weer de eitjes want dat kan hij super goed. Terwijl hij als laatste zijn eigen bord vult en de boterham snijdt kwakt zijn bord om en ligt de inhoud ervan, ei en tomaat en brood, in het zand als voer voor de vogels. Zij maakten zich er dan ook snel meester van. Toen Edith en ik de afwas deden kwam er een soortgelijke auto als die van ons aanrijden. Ik zeg voor de grap tegen Edith, dadelijk heeft hij onze plek gereserveerd terwijl de hele camping leeg is. Wij hadden al weg moeten zijn want het is inmiddels 10.30 uur. En ja hoor...je zal het niet geloven maar deze Duitse toeristen hadden precies onze kampeerplaats gekregen terwijl je pas vanaf 14.00 uur kan inchecken. Toeval bestaat niet dus ik verdenk die waardeloze ober en shopverkoopster van gisteren van sabotage!
Naar de receptie gereden omdat daar het internet werkt, zodat Ger zijn bloedwaarde door kon mailen naar de trombosedienst. Toen dat gelukt was en hebben we via whatsapp gebeld met Bushtracker in Johannesburg waar onze auto’s gehuurd zijn. Diverse malen geprobeerd maar er werd niet opgenomen. Nog een paar andere nummers die op de informatie stonden gebeld maar ook daarmee was geen contact mogelijk. Juist toen we besloten om dan naar Solitaire te rijden om daar verder te zien werd Ger terug gebeld door Bushtracker. Aan de mevrouw, vermoedelijk Heather, uitgelegd van de kapotte band, beschadigde velg en stukken aan de daktent. Heather begreep onze problemen en zou dingen gaan uitzoeken en ons zo snel mogelijk informeren maar zei dat we in ieder geval naar Solitaire konden rijden want daar was een garage en die konden in ieder geval een nieuwe band erop leggen.
We besloten om dan ook op de camping in Solitaire te overnachten, als er plaats was. We zijn snel vertrokken richting Solitaire waar we zouden proberen om de band te vernieuwen en de daktent te laten repareren. De weg was niet top maar vele malen beter dan die van zondag waarop we onze achterband aan gort gereden hadden. Toch blijft het spannend rijden op deze wegen mede omdat het reservewiel dat we meegekregen hadden er een was waar men ooit alleen een nieuw loopvlak opgelegd had. Dus mijn inziens kwetsbaarder dan een nieuwe band, zeker hier op dit wegennet.
Veilig aangekomen in Solitaire bleek dat er geen overnachting mogelijk was omdat de camping gerenoveerd werd en alle kamers bezet waren. Ger en Ton togen naar de garage voor band en tent. De deuk aan de binnenzijde van de velg werd een beetje bijgewerkt en toen werd er een nieuwe band opgelegd. Aan de scharnieren van de daktent konden zij weinig doen want volgens de monteur was de daktent er ooit scheef opgezet waardoor de achterste helft van de bodemplaat aan een kant maar minimaal in de rand hangt en daardoor doorbuigt. Hij heeft nog de schroeven los gemaakt in de hoop dat hij de bodemplaat verder in de rand kon schuiven maar dat lukte niet. Oké dan maar zien wat Heather nog voor oplossing heeft voordat Ton en ik naar beneden kiepen als we in de tent gaan. Ton heeft weinig vertrouwen in de nieuwe band om een gedeukte velg dus het gerepareerde wiel niet terug geplaatst maar weer achterin de bak gezet, zodat we in Swakopmund een nieuwe velg kunnen kopen. Ondertussen liet Heather via de app weten waar we daarvoor in Swakopmund moesten zijn. Het mooie was dat Solitaire free wifi had dus konden we alles via de app regelen.
Na gedane arbeid is het goed rusten dus daarom heerlijk genoten van koffie met apfelstrudel waar Solitaire bekend om staat. Voor degene die het niet weten, dit gedeelte van Afrika is altijd onder Duits protectoraat geweest tot halverwege de eerste Wereldoorlog. Toen werden alle Duitsers uit Afrika teruggehaald om te komen vechten in Europa. Hierdoor konden de Engelse Zuid-Afrikanen het gebied overnemen. In dit hele gebied waar we nu zijn is de Duitse invloed nog altijd zichtbaar in plaatsnamen, achternamen, gebruiksartikelen en dus ook het gebak. Tijdens de verzorging van onze inwendige mens heeft Edith een aantal andere campings gevonden in de richting van Swakopmund waar we morgen moeten aankomen. Met een daarvan gebeld of die open was en plaats was. Dat was geen probleem.
We zouden ongeveer 35 km rijden voor de volgende camping. Zo gezegd zo gedaan. Al rijdende zagen we een andere plek genaamd Lodge Rosstock Ritz die ook campingplaatsen had. Aangezien niemand van ons ooit in de Ritz geslapen heeft zagen wij nu onze kans schoon.
Na 6 km over een zandweg kwamen we uit bij een super de luxe Lodge. Het bleek dat hij inderdaad een camping had maar die was niet daar maar weer 6 km terug en dan nog een paar km de andere kant uit. Nee, zwembad was er niet bij maar uiteraard wel douches en toiletten. We kregen plek 54 en er zou nog een ander stel zijn en wel op nummer 51. Beetje jammer van het zwembad maar oké een lekkere douche met deze warmte is ook fijn, weten we inmiddels uit ervaring. Na ongeveer een kwartier kwamen we uit bij in totaal 5 idyllische campingplaatsen in the middle of nowhere tegen een berg in de woestijn. Een klein stukje omhoog tegen die berg was een overdekt terras gemaakt met werkelijk een fenomenaal uitzicht over de woestijn. Zet er een bedoeïenen tent neer en je waant je zo in een film met Omar Shariff. Geweldig!!!!!! Dus weer tenten opzetten, de stoelen en de tas met drank en bekers mee naar het terras, badkleding aan, een douche nemen en genieten. Het andere stel kwam uit Duitsland en waren gisteren gearriveerd via Windhoek. Ondertussen konden Edith en ik ook nog onze reisverslagen bijwerken.
Langzaamaan begon de zon achter de bergen te verdwijnen en moest er ook toch ook nog gekookt worden. Vandaag rijst met groenten en verse worstjes, gekocht in Solitaire. Als toetje yoghurt met straciatella en als afsluiting lekker bakje koffie. Inmiddels stond de volledig volle maan hoog aan de hemel en was iedereen kei moe. Dus, ondanks, dat het pas weer 20.45 uur is gingen we lekker naar bed. Weer volop Genoten met een grote G.
-
13 November 2019 - 19:41
Thijs En Corrie:
Lieve Edith Ger Rina en Ton,
Wat hebben jullie al veel beleeft en gezien. geweldig !!
Wij kunnen ons niets van de boomvruchten herinneren Edth.
Mensen geniet nog volop van alles wat de natuur te bieden heeft, doe voorzichtig!!
Lieve groet Thijs en Corrie. -
14 November 2019 - 13:51
Rinie En Cobi:
Wat een belevenissen! Het is hard werken af en toe
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley