Dag 14: Dinsdag 12 november 2019

Op naar Swakopmund, 272km. Het “Alte Brucke Holiday Resort Campsite” is onze bestemming. We zitten in een kustplaats. Gereden: 237 km.

We stonden bijtijds op en wilden lekker gaan douchen. Helaas was deze niet warm. Eigen schuld, want we hadden zelf de kachel voor het warme water aan moeten steken. Dat krijg je dan, teveel verwend waardoor je een beetje laks wordt:))

We vertrokken om 08:00 uur van Camping Rosstock Ritz. Na 7 km. kwamen we weer op de C14, waar we de vorige avond vanaf waren gekomen. Deze weg was ook op verschillende plekken vol met hobbels. Gelukkig ook wel grote stukken wat beter te rijden. De route voerden ons langs twee mooie passen: De Gaubpass en de Kuisebpass. Spectaculaire bochten en behoorlijk stijgen en dalen van de weg. Soms was de afgrond best dichtbij. Maar alles verliep prima en zelfs zonder lekke banden. Nèt voor Walvisbaai kregen we asfalt en dat houden we voorlopig wel even. Dus hebben we de banden maar weer opgepompt tot asfaltniveau.

Daarna reden we Walvisbaai binnen, voor een bijzonder bezoek! Ton en Rina hebben een schoondochter: Angela, partner van Tommie hun middelste zoon. Een tante van Angela (rond de 80 jaar) woont al jaren in Walvisbaai. Via de ouders van Angela hadden we het adres van haar gekregen en ze zou het heel leuk vinden als we op de koffie kwamen. Het adres konden we niet in de Tomtom (Garmin:)) vinden, dus naar het plaatselijke VVV gereden. Snel daarna stonden we bij tante Mári (of Lola) op de stoep. Een pittige kleine vrouw deed even later open en we werden hartelijk ontvangen in een prachtig huis. Ze wilde uiteraard alles weten van Ton en Rina, Angela en Tommie en de a.s. baby. Na enige tijd werd er op spaanse wijze - en met hulp van Rina - heerlijke koffie gezet. Verder was ze zeer belangstellend naar onze reis. We mochten ook nog op haar Wifi, waardoor we ook de berichten van Bushtrackers konden lezen. Na een uurtje hebben we heel hartelijk afscheid genomen van tante Mari en vervolgden we weer onze reis.

In Swakopmund gingen we op zoek naar Tyrerack, op de hoek van de Sam Nujoma street en Moses Garoeb street. Bushtrackers had geregeld dat de daktent èn de velg van Ton en Rina daar gerepareerd kon worden. (we hadden dit gelezen bij tante Mari) Het kruispunt hadden we snel gevonden alleen de naam Tyrerack was niet te vinden. Ger en Ton gingen vragen bij de winkel op de hoek. Er zat een mevrouw maar ze had nog nooit gehoord van Lauren….Nadat Ger het nog eens was wezen checken op de telefoon van Edith, ging hij terug naar de mevrouw. Nu ging haar opeens een lichtje op! O, Lauren. Ja, die was er wel. Maar het was lunchpauze, tot 14:00 uur! Dus de winkel was eigenlijk dicht en of ze zo vriendelijk wilden zijn om buiten te wachten.Tja, Duitse invloeden van vroeger heersen nog steeds:(( Na een kwartier was het 14:00 uur. Lauren hielp ons en over 2 uur zou alles klaar zijn.

Even boodschappen gedaan en koffie met een broodje genuttigd. Daarna de hele Sam Nujomastreet afgelopen naar het huis van NMR, waar we de permits voor de Welwitschia-drive (voor morgen) moesten kopen. Ook gelukt. Toen langzaam aan weer terug naar Lauren. De auto was klaar, maar we moesten de volgende dag de band met nieuwe velg ophalen, want dat lukte niet meer. Oké, vanaf 8:00 uur morgenochtend kunnen we hem ophalen.

Dus snel in de auto naar onze camping. Daar snel ingeboekt en terwijl we daarmee bezig waren, komen Nans en Gert binnen. (Zij waren ook op reis in zuidelijk Afrika met de broer en schoonzus van Nans, Jaap en Marian. En we hadden contact gehad met elkaar waar we elkaar konden ontmoeten) Wat een blij weerzien:)) Zij gingen nog even wandelen, zodat wij rustig de tenten konden opzetten. Daarna gezamenlijk aan een eulympisch kopje koffie, gezet door Gert! Nadat ook Jaap en Marian van hun wandeling terugkwamen, hebben we gezamenlijk geborreld en de nodige (sterke?) verhalen gedeeld. Het was super gezellig! Tegen zevenen zijn we naar een lekker restaurant “The Tug” gelopen aan de boulevard. Daar hebben we met achten heerlijk gegeten en gedronken. Zeer gastvrije bediening en heerlijk eten, vooral vis. Maar ook Ger en Ton kwamen prima aan hun trekken met vlees! Tenslotte nog een Dom Pedro en daarna lopend weer terug naar de tenten. Het was inmiddels best wel fris geworden dus ook daarna onmiddelijk ons nestje in. Alweer eind van een superdag!