Dag 15: Woensdag 13 november 2019

Vanuit Swakopmund de Welwitschiadrive rijden en dan naar Mile 108, aan de kust. Gereden: 361 km.

Als ik dit verslag begin te typen is het 06.00 uur. Vroeg wakker vanwege toiletgang besloot ik om maar in de auto te gaan zitten en te gaan typen. Het ziet er vochtig/beetje triest uit buiten terwijl het niet regent. Het is zelfs koud en ik doe dus een vest en langere broek aan. Het is een eigenlijk zoals in Nederland. Overal op de camping is het nog stil en iedereen slaapt dus volgens mij nog. Midden in de nacht wakker geschoten van een autoalarm wat afgaat en klinkt als een soort van brulboei. Was het van onze auto’s? Geen idee want wij weten niet eens of we zo’n ding hebben. Al snel merkten we dat het alarm van de auto van Gert en Nans was. Wat een herrie maakt dat ding. Toen het alarm afgezet was hoorden we nog volop gepraat maar het is mij onduidelijk hoe het alarm af kon gaan. We zitten in een volledig omheinde ‘glamping’ aan de Atlantische Oceaan. Er is geen wild dier te bekennen behalve een groep dromedarissen die schuin achter ons staan maar die zijn van een outdoor activity bedrijf. Ja het is niet een beetje toeristisch hier! Je kan bij dat bedrijf dus quadrijden en dergelijke maar ook op een dromedaris rijden. Hoe bizar, het ene moment volop dieren in de wilde natuur waar je op gepaste afstand naar kijkt en het volgende moment worden er ‘wilde’ dieren gehouden om geld aan te verdienen. Afrika past zich snel aan de wensen van sommige toeristen aan.

De planning voor vandaag is om de Welwitschia drive te gaan doen. Dat is ongeveer 2 uur heen en 2 uur terug. De Welwitschia is niet een of ander wild dier maar is een oeroude plant die alleen hier in Namibië voorkomt en groeit in een soort van maanlandschap. Van te voren gaan we dan nog de gerepareerde velg en de nieuwe velg met band ophalen en laten monteren. Langzaamaan wordt ook de rest van Die Mannschaft wakker en gaan we onze tenten weer inklappen, douchen en ontbijten. We nemen afscheid van de anderen nadat we eerst de overbuurman gevraagd hebben om een groepsfoto van ons te maken voor de 4x4 auto van Gert en Nans.

Daarna auto’s vol getankt. Dan komt er een oude Afrikaanse man bij de auto staan en we krijgen een heel verhaal over zijn voorouders die uit Nederland kwamen. Hij wil graag wat geld om brood te kopen. Ik kan dit niet negeren en ben de shop van het tankstation in gegaan en heb een bruin brood en fles melk gekocht zodat hij vandaag in ieder geval voldoende te eten heeft. Terwijl we weg rijden zwaait de man enthousiast met een big smile op zijn gezicht.

Hierna zijn we de Welwitschia Drive gaan doen. Dit is een route door de woestijn waar je op een 12 tal plekken, schriftelijk, uitleg krijgt over de bijzondere vegetatie van dit gebied. De planten die er groeien kunnen met minimale hoeveelheid water en soms zelfs jaren zonder water. Het lijkt dan alsof de plant dood is maar met een beetje dauw zijn ze al tevreden en groeien, weliswaar minimaal, door. De totale route is 60 km heen en dan weer 60 km terug. Tijdens deze route kom je ook in het gedeelte waar de woestijn eruit ziet als een maanlandschap. Bijzondere imposant en indrukwekkend. Dit gebied is 460 miljoen jaar geleden ontstaan toen de rivier door het zachte gedeelte van de aardkorst kwam en die wegspoelde. Geweldig hoe gigantisch de woestijn is. Elk keer weer anders in het totale niets. Alleen zand, steen, lava en minimale vegetatie. En dan al die kleurschakeringen. Dit kan geen schilder evenaren. Aan het einde van de route zagen we de Welwitschia. Een plant die alleen hier in Namibië groeit. Op dit moment nog langzaam aan het bijkomen van de winter maar straks in de zomer in volle bloei. Edith heeft de bloeiende versie ooit eerder hier gezien en wij nu de uitgebloeide versie maar we zullen beiden foto's in het boek plaatsen. Als laatste kwamen we uit bij de giga Welwitschia die inmiddels al 1500 jaar hier op die plek in de woestijn overleefd. Fantastisch! I

Inmiddels zijn we 3 uur verder en hebben we nog ruim 200 km te gaan naar onze volgende kampeerplek aan de zee t.w. 10 km voorbij Mile 108. Dit is een Spa resort. Wij verheugen ons al op een duik in het zwembad want de woestijn was toch weer ruim 30 graden. Gaandeweg ging de temperatuur naar beneden tot ongeveer 18 graden en werd het ook steeds minder helder. Toch weer bijna Nederlandse kustweer.

Rond 17.00 uur kwamen we uit bij onze camping. Wat een deceptie. De camping was nog niet open want men was nog aan het verbouwen. We konden wel een plekje hebben maar het restaurant was nog niet klaar, de stroom ging om 22.00 uur eraf tot de volgende ochtend 08.00 uur. Verder alles in de auto zetten als we gaan slapen want er lopen jakhalzen, bruine en gevlekte hyena’s rond en die vreten alles op, ook schoenen. Gezellig. Ton heeft in ieder geval zijn wildcamera buiten gehangen om te zien wat er vannacht dan rondloopt. Onze tenten opgezet die nog kei vochtig waren van hedennacht. Alles open gezet zodat de zeewind er goed doorheen kon waaien. Toen met elkaar een drankje genuttigd. Ik ben naar de zee gelopen maar zwemmen was toch echt te koud. Volop foto’s gemaakt en ik zag nog een zeehond vanaf het strand de zee in gaan.

De campingbeheerder had nog wel Boerewors in de vriezer zodat wij die konden bakken bij de macaroni. Gaandeweg vertelde hij ook nog dat er vorige week in Etosha een buitenlandse toerist die in een rivierbedding was, gedood was door een olifant. Bizar en hopelijk blijven wij hier verre van. Hij vertelde ook dat gezegd wordt dat de olifanten in Palmwag desertelephants zijn, dit was volgens hem bull shit. Het waren gewone olifanten uit Etosha die in het verleden overgestoken zijn naar de woestijn. Maar als de toeristen denken dat het desertelephants zijn dan zijn ze dat ook. De man had nog meer bizarre verhalen voor een gezonde nachtrust. Hij vertelde dat hij vroeger een farm had gehad met cattle maar dat hij die inmiddels verkocht had. In die tijd, zijn zoon was een jaar of 16, toen was er een leeuw doorgebroken en had cattle verslonden. De leeuw was gevolgd en men had hem geschoten, zo vertelde de man. Bleek echter dat de leeuw niet dood maar gewond was geraakt waardoor de leeuw de man aanviel. Zijn zoon had de helderheid van geest om het geweer op de kop van de leeuw te richten en doodde de leeuw en redde het leven van zijn vader. De man zei er meteen achteraan dat wij niet ongerust hoefde te zijn want op zijn camping aan zee kwamen alleen jakhalzen en hyena’s. Dat is dus goed nieuws!! Dus wel al het eten goed opbergen en de schoenen want anders zouden we dat zeker kwijt zijn. Het waaide flink maar toch was het nog 18 graden. Avondeten zelf gemaakt wegens gebrek aan restaurant en afgesloten met een koffie met Khalua en toen lekker slapen. Heerlijk bij het geluid van de branding. Slaap lekker.