Dag 29: Woensdag 27 november 2019

Op mijn vraag of er hier ook krokodillen waren werd ik op mijn wenken bediend want een minuut of 10 later zag Ton een krokodil op het zand tussen het riet liggen. Het leek alsof hij van rubber danwel dood was, want hij was helemaal mat grijs, bewoog niet en zijn ogen bleven star. Edith was volop aan het filmen en net op het moment dat Ger een foto wilde maken schoof de krokodil het water in. Het was dus toch een echte! Daarna nog meer hippo’s gezien. Vervolgens werd de boot even stil gelegd op de kant om de vele soorten hertjes ( ja Nell, alweer een hertje) te zien. Na ook daar alles op de gevoelige plaat te hebben vastgelegd voeren we weer verder, op zoek naar nog meer wild waterlife. We kwamen uit bij 2 olifanten die zich stonden te besproeien met modder tegen de insecten en de zon. Gaaf om zo dicht bij de wassende olifanten te kunnen zijn en je toch helemaal veilig te voelen. Ook dit werd uiteraard uitgebreid gefotografeerd. Ook de vele soorten en kleuren van het riet waren super mooi. Toen waren we bijna aan het einde van onze watersafari en wilde Kenny blijkbaar ook graag naar huis. Hij stuurde de boot vol gas door alle smalle watertjes en hoge rietsoorten met de nodige schuine bochten en daardoor heel veel hekgolven. GEWELDIG! Dat was een supergave afsluiting van een mooie tocht op de Okovanga delta. Na betaling van de kosten, het kon gelukkig ook in euro’s want we hadden onze Pula opgemaakt bij de permit van het park, liepen we terug naar onze auto's.

Het was inmiddels 10.15 uur dat we naar onze volgende bestemming reden. Dit ging ook weer in de 4x4 drive want in het Moremipark kennen ze alleen deze zand hobbel de bobbel kuilen en gaten wegen. Ton was helemaal in zijn element want hij vindt het kei gaaf om zo te rijden. Onderweg kwamen we op een gegeven moment bij een waterplaats waar volop gieren in de bomen en in de lucht waren, maraboes en andere aaseters op de grond waren. Het stonk hier ook verschrikkelijk. Toen we dichterbij kwamen zagen we de oorzaak van dit alles. Er lagen 2 dode olifanten, een daarvan was al voor de helft verorberd en de andere was al zo opgezwollen van alle gassen dat het niet lang zou duren voor de aaseters zich daar ook tegoed aan zouden doen. Het is volstrekt onduidelijk hoe deze olifanten dood gegaan zijn, want er was volop water en volop gras en groen. En toevallig 2 olifanten tegelijk ziek en overleden lijkt ons een beetje al te toevallig. Ton dacht de olifanten misschien gedood zijn door stropers. Wij konden niet zien of de slagtanden verwijderd waren wat een signaal van stroperij zou zijn.

Verder gereden kwamen we bij een waterplas op de zandweg waarvan we niet wisten hoe diep die was. Ton is toen eerst met een stok gaan kijken en toen bleek dat er geen rare vetdiepe kuilen in zaten waar we vast zouden blijven steken, is Ger als eerste er door heen gereden terwijl dit door Edith gefilmd werd. Hierna kon ook Ton er doorheen. Toen hebben we onze zandweg weer vervolgd.

Aangekomen bij de volgende camping, genaamd Kwai Camp, hadden we plek CS 9. Deze keer gelukkig dicht in de buurt van het sanitaire blok wat voor mij en Ger echt wel een uitkomst is want we moeten vaak naar de wc en iedere keer dat hele eind door dat pikzwarte zand is echt waardeloos. Kamperen in de Bush is leuk om dieren te zien lopen over je campingplaats maar van mij mogen ze al die zandbakken asfalteren of vol betonplaten leggen!

Doordat we dichtbij de douches zaten en al deze bushcampings geen zwembad hebben lopen Ger en ik iedere keer naar de douches om af te koelen van de hitte want ook vandaag is het weer poepheet. Verder hebben we de middag relaxed, chillend en lezend doorgebracht onder het genot van een hapje en een drankje. Onderwijl ging Ger naar de buren om te kijken of zij Afrikaanse randen wilden/konden wisselen voor Pula omdat wij die niet meer hadden vanwege de verplichte contante betaling voor de permit. Aangezien we morgen naar Savuti gaan en we daar ook een permit moeten kopen en we niet weten of je daar met visa of buitenlandse valuta kunt betalen. De buren kwamen uit Kaapstad en gaven aan dat zij, uit ervaring niks met visa of Afrikaanse randen doen maar alles met Amerikaanse dollars doen. Doe hebben we zelf ook meegenomen maar die zijn nodig voor onze dagtocht naar de Victoria Falls in Zimbabwe. Dus maar besloten dat we er op gokken dat het gaat lukken met de permit.

Hierna aan het eten begonnen. Macaroni met ui, tomatensaus, doperwten, sla en corned beef. Dat is nl ingeblikt vlees en mag mee de grenzen over. We hebben het allemaal opgegeten maar de corned beef gaf echt geen fijn mondgevoel. Dit lag niet aan Ediths kookkunsten maar aan het blikgoedje zelf. De andere 2 reserveblikken kunnen dus ook meteen weggegeven worden.

Na de afwas maar meteen koffie gezet. Kahluatje erbij maakt veel goed! Onder het eten hoorden we al allerlei ondefinieerbare dierengeluiden uit het bos komen. Hier worden wij niet blij van dus vlug vuur gemaakt. Rondom ons heen was overal bos waar je niet goed doorheen kon kijken en toen de dierengeluiden dan ook heviger werden hebben we vlug onze koffie opgedronken en zijn de tent/ons bed ingegaan. We zijn elke dag vroeg op en vroeg naar bed maar 19.30 uur spant toch wel echt de kroon. De verre buren achter ons in het bos waren inmiddels terug gekomen en maakte een soort kampvuur waar Scheveningen jaloers op zou zijn. Daarbij hadden zij 3 grote lichtbronnen aan die zoveel licht geven als de lichtbakken van stropers met lange honden. Dit alles terwijl je op een veel te vroeg tijdstip in je poephete tent ligt. Dan moet je ook in de nacht naar de wc en je durft er niet uit in verband met de wilde dieren. De hele nacht zijn alle wilde dierengeluiden doorgegaan. Dus dat is afzien tot 05.00 uur want dan begint het licht te worden en kan ik redelijk veilig weer de tent uit.