Dag 33: Zondag 1 december 2019

Verblijf in de luxe Chobe safari Lodge (campsite) en dagtrip naar de Victoria Watervallen in Zimbabwe. (zelf) Gereden: 0 km.

Na gisteren een rustdag te hebben gehad en genoten hebben van daarbij behorend zwembad, rust, cocktails en buffet, hebben we voor vandaag een trip naar de Victoria Falls in Zimbabwe. We hebben dit rechtstreeks bij deze Lodge kunnen boeken. 

Edith en ik hebben eerst om 07.30 uur onze was, hetgeen nodig was na 10 dagen, naar de wasserette van de Lodge gebracht. Aan het eind van de dag zou deze weer klaar zijn. Ideaal!

Om 08.00 uur werden we door Richard, een chauffeur van Chobezi opgehaald met busje met airco en flesjes koud water voor iedereen. Behalve wij vieren ging ook nog een vrouw mee die, zoals zij onderweg vertelde, ingezetene van Zimbabwe is en voor haar werk in de Lodge was geweest. Zij vertelde dat de afstand tussen rijk en arm steeds groter is geworden in haar land tengevolge van corruptie en daardoor gebrek aan water en stroom, de eerste levensbehoefte van mensen. Zij vertelde ook dat nagenoeg iedereen in Zimbabwe gaat stemmen als er verkiezingen zijn maar dat er daarna gesjoemeld wordt met de uitslag, waardoor er totaal niet geïnvesteerd wordt in elektriciteitsnetwerk en watervoorziening. Alle inwoners betalen hun belastingen maar krijgen er niets voor terug. Mensen gaan nu zelf sparen voor zonnepanelen zodat zij in hun eigen stroom kunnen voorzien. Tevens hebben de mensen die financieel meer te besteden hebben een grondwaterpomp geïnstalleerd waardoor zij wel water hebben. Degenen die dit allemaal niet kunnen betalen hebben dus helemaal niets en de regering doet hier niets aan. Triest voor woorden. De mevrouw vertelde dat de organisatie waar zij voor werkt veel aan charity doet door jonge mensen van straat het schildersvak te leren zodat zij in hun eigen levensonderhoud kunnen voorzien. 

Richard brengt ons in een klein half uur rijden naar de grens met Zimbabwe. Daar worden wij opgewacht door Smart, de chauffeur van Shearwater. Hij zorgde ervoor dat wij eerst de douane formaliteiten konden afhandelen bestaande uit het kopen van ‘n eendagsvisum ad 30 USD, cash te betalen, hierna krijg je een mooie sticker in je paspoort geplakt. Nadat dit afgehandeld was gingen we in de bus van Smart en bracht hij ons in ongeveer anderhalf uur naar het hoofdkantoor van zijn organisatie. Daar werd onze andere reisgenote gelost en werden wij begeleid naar het kantoor voor het betalen van de helicoptertrip die wij geboekt hadden. Ton en ik waren vorig jaar 40 jaar getrouwd en wij kregen van onze kinderen een cheque om iets speciaals te doen tijdens onze, toen nog geplande maar inmiddels dus daadwerkelijke, vakantie in Afrika. Wij wilden graag een helikoptervlucht boven de Victoria Falls doen. Ger besloot om mee te gaan, Edith ging niet mee omdat zij last heeft van hoogtevrees en het vliegen naar Afrika al niet echt top vindt. 

Na het financiële plaatje te hebben afgewikkeld werden wij alle 4 met weer een andere chauffeur in weer een ander busje naar de heli plaats gebracht. Daar aangekomen werd nog getracht om Edith op andere gedachten te brengen door de chauffeur, door uit te leggen dat het vliegen in een helicopter heel rustig gaat, je volstrekt geen last hebt van luchtzakken e.d. Edith hield echter voet bij stuk en ging niet mee. Ton, Ger en ik moesten eerst gewogen worden zodat zij kunnen berekenen hoeveel passagiers er max. mee kunnen. Zonder de juiste getallen te vermelden kan ik jullie zeggen dat ieder van ons ongeveer 5 kg afgevallen is. Wie had dat gedacht, ha ha ha. 

Om 10.30 uur gingen we met zijn drieën de helicopter in. Ik mocht voorin zoals ik ook heel graag wilde. Langzaam ging de helicopter de lucht in en vloog richting de watervallen. Schitterend mooi maar heel duidelijk zichtbaar dat er heel weinig regenwater is gevallen in het vorige regenseizoen. Ook aan de delta was het gebrek aan water duidelijk te zien. Neemt niet weg dat het super mooi is. Wat een natuurgeweld. De piloot maakte meerdere lussen boven de watervallen en vloog toen verder boven de Zambezi River. Hier zagen we de hippo’s in het water zwemmen. Daarna vloog hij verder boven de bossen en het is bijzonder om dan het wild vanuit de lucht te kunnen spotten. We zagen buffels en giraffen, helaas geen olifanten. We hebben zelf volop foto’s gemaakt en gefilmd. Na 25 minuten was onze tour ten einde en werden we terug gevlogen naar de heliport. Het was geweldig en we hebben allemaal GENOTEN van deze bijzondere ervaring. 

Vervolgens hebben we nog de usb-stick gekocht met daarop de door hun gemaakte foto’s van ons en een standaard film van de Victoria Falls als zij volledig gevuld zijn. Dan is het vallende water over ongeveer 2 km en nu, aan het begin van het regenseizoen en het weinige regenwater in het vorige seizoen, is het ongeveer 1/3 deel. Edith gaf na onze terugkomst aan dat zij, gezien de rustige manier van vliegen, toch wel een beetje spijt had dat zij niet meegegaan was. 

Inmiddels waren er 3 echt oude amerikaanse dames aangekomen die zich gekleed hadden alsof zij nog 18 jaar waren. 2 daarvan wilden graag van te voren foto’s hebben van zichzelf in een positie van een fotomodel bij de helicopter. Dit alles met hun opgepimpte boezem vooruit en hun dunne lipjes in een kusmondje getuit. Wat een ellende, echt kansloze amerikanen. 

Na nog wat gedronken te hebben en andere toeristen te zien opstijgen zijn we door de chauffeur naar de ingang van het park van Victoria Falls gebracht.

We zijn daar gaan lopen langs de watervallen. Ook van beneden geweldig mooi om te zien. Ook hier weer heel veel foto’s gemaakt. Ger en Edith gingen alvast terug en Ton en ik zijn nog naar de brug gelopen die Zimbabwe met Zambia verbindt.

Terug bij de ingang zaten Ger en Edith al op ons te wachten in het leuke restaurantje waar het heerlijk koel was doordat zij een vernevelingsinstallatie in werking hadden. We hebben daar heerlijke Panini’s gegeten en ze hadden echt overheerlijke iced coffee. Er was wel een strijd met de meerkatten, een kleine apensoort, want zodra zij de kans kregen bietsten zij alles van tafel wat mogelijk was. De obers waren druk in de weer met katapult, op zijn Afrikaans heet dit een keetie. Na deze heerlijke lunch gingen wij het park uit en werden wij geacht over de Craft Market te lopen zodat de locale bevolking hun snuisterijen en prullaria konden verkopen aan de toeristen. Ik heb me laten overhalen om hier wat te kopen en Ger heeft de Zimbabwaanse vlag gekocht.

Daarna werden wij om 15.20 uur weer opgehaald door de chauffeur en reden we weer terug naar de grens. Wij waren alle vier, mede gezien de hitte en het lopen op het heetste deel van de dag, erg moe en niemand had veel meer te missen en zat rustig te genieten van de terugtocht. Aangekomen bij de grens moesten we weer uit Zimbabwe geboekt worden en daarvoor moesten we dus weer langs de douane. Inmiddels waren er ook 3 nieuwe toeristen in de bus erbij gekomen die ook vervoerd moesten worden naar de Chobe Safari Lodge. We waren vrij snel uit Zimbabwe geschreven maar toen moesten we na een stukje niemandsland door naar de grens met Botswana. Hier was het drukker vanwege alle vrachtwagenchauffeurs die de grens over moesten. Toen alles geregeld was moesten wij buiten nog door een bak met ontsmettingsmiddel lopen in het kader van voorkoming van mond- en klauwzeer. Ook de bus moest met zijn wielen door een ontsmettingsvloeistof rijden. Na dit alles konden we weer terug de bus in en werden we teruggebracht naar de Lodge.

Rond 17.00 uur waren wij binnen en bleek dat de was inmiddels ook al voor ons klaar lag. Super geregeld allemaal. We gingen snel terug naar onze tenten om onze badkleding aan te trekken zodat wij voor 18.00 uur, dan mag je het zwembad n.l. niet meer in, nog een frisse duik konden nemen in het heerlijke zwembad wat zij hier hebben. Wat een verkoeling geeft dit na een super hete dag van weer 40+. Langzaamaan werd het donker, na nog wat foto’s van een schitterende zonsondergang gingen we terug naar de tenten om te douchen. Kort daarna schoven we aan bij het buffet van de Lodge. Dit in combinatie met een heerlijke rose, bier en water maakte dat we een voortreffelijke dag heerlijk afsloten. En deze keer aten wij niet onder een kroonluchter en hadden dus ook geen last van vallende Afrikaanse vliegjes.