Dag 42: Dinsdag 10 december 2019

Vertrek vanuit Zuid-Afrika naar Europa. Gereden: 177 km.

Om 07.00 uur opgestaan na een heerlijke nacht slaap in een bed, ondanks dat het koud is omdat er nog steeds geen stroom is. Ook de douche was op onze kamer koud. Bij Ger en Edith was de douche wel warm. Het ontbijt was gelukkig lekker warm, gebakken eitje, bacon, champignons, tomaat, uien en gebakken aardappelblokjes. De regen was sinds gisteren niet meer gestopt dus het zwembad bij dit guesthouse liep ondertussen ook echt over.

Na het ontbijt onze spullen in de auto’s geladen en aan onze laatste reisdag in Zuid-Afrika begonnen. Omdat we al sinds 6 dagen geen internet hadden zijn we op ongeveer 50 km voor Johannesburg gestopt bij een Seers bij een benzinestation. We hoopten op een internetverbinding zodat we de laatste reisverslagen zouden kunnen uploaden dus koffie en warme chocolademelk besteld, want het was koud en regent nog steeds maar er blijkt geen internet te zijn. Toen een lieftallige dame onze bestelling aan tafel kwam brengen haar gevraagd of er echt geen internet was. Hierop zei ze dat zij wel iets ging regelen. Kort daarop kwam zij terug met het paswoord van de internetverbinding van de gebruiker Steers-staf. Wauwwww geweldig, nu konden we vlug contact leggen met het thuisfront en zoveel mogelijk verslagen uploaden. Het bleek al snel dat de familie van Edith ongerust was omdat zij de afgelopen week verschillende keren contact hadden proberen te leggen wat dus niet gelukt was vanwege gebrek aan internet. Gelukkig was er voor hen duidelijkheid gekomen via Suzanne en Jelske. Edith kon nu zelf reageren dat alles goed was gegaan en dat wij nu onderweg waren om onze auto’s in te leveren. Kort daarna viel de stroom uit en toen de noodaggregaat was gestart kwam de verbinding met internet niet meer terug. Het belangrijkste hadden we gedaan , dus wij bedankten onze lieftallige dame met Amerikaanse dollars. Zij wist oprecht niet wat dit was en keek ons verbaasd aan. Wij legden het haar uit inclusief de waarde in Afrikaanse randen en toen kreeg zij een brede lach op haar gezicht. Wij blij en zij blij!

Hierna de regen weer in en via de snelweg terug naar Johannesburg. Jeetjemina wat een drukte en dat bij zoveel regenval, je zag op sommige momenten echt geen hand voor ogen, en het bizarre rijgedrag van de eigen bevolking. Dit zijn werkelijk kamikaze piloten, super gestoord. Ik was blij dat Ton en Ger ons veilig bij BushTrackers brachten want ik heb op die weg meer doodsangsten uitgestaan dan met alle wilde dieren in de Bush in de afgelopen 6 weken. We werden enthousiast verwelkomd bij Bush Trackers. Zij luisterden naar al onze verhalen en daarna werden de auto’s gecontroleerd. Ton en ik hadden alle spullen zoals eigen kussens, lakens, slaapzakken en luchtbedden en boodschappen achtergelaten in tent en auto. Hier waren de jongens die alles schoon moeten maken kei blij mee, want dit zouden zij onderling verdelen. Wederom wij blij en zij blij. Echt een win-win situatie dus. Daarna gingen we gezamenlijk aan de koffie en hadden we ook een minimale internetverbinding. En wat bleek.........bij Angela was inmiddels de bevalling op gang gekomen. De vliezen waren gisteren al gebroken en nu zette de bevalling langzaamaan door. Wat een geweldig nieuws, bijna thuis en onze kleinzoon in aantocht. Ja, we weten dat het een jongetje is.

Nadat alle zakelijke beslommeringen waren afgehandeld kwam de taxibus die ons naar het vliegveld brengt. Inmiddels was de regen iets minder geworden maar het jachtige rijden van medeweggebruikers, (niet dat van onze chauffeur) werd er niet beter op.

Rond 15.30 uur werden we veilig afgeleverd op het vliegveld. We hebben onze tassen ook weer laten insealen. Dat kost daar maar 90 rand, omgerekend ongeveer 6 euro. Echt waar, ditzelfde kost op Schiphol gewoon 20 euro!!!!!! We moesten ruim 3 uur rondhangen op de luchthaven omdat wij officieel pas om 19.00 uur onze bagage konden droppen. Onze tijd doorgebracht met bekijken van winkeltjes en appen met thuisfront ivm aanstaande bevalling. Verder op terrasje gezeten met koffie en frisdrank omdat mijn telefoon leeg raakte en daar stroom was. Je wil als a.s. oma en opa van de laatste ontwikkelingen op de hoogte blijven, toch? De bevalling ging gestaag en ik hoop dat we voor vertrek, 22.05 uur, zouden horen of onze kleinzoon geboren is. Blijft spannend. Ik heb geappt tot 22.00 uur maar de baby was nog niet geboren en mijn telefoon moet op vliegtuigstand. Balen! Maar wat bleek, je kan internet kopen in het vliegtuig. Je kan daar dan alleen mee appen maar meer had ik niet nodig. Het duurde even voordat er WIFI beschikbaar kwam maar vanaf 23.10 uur had ik weer contact met Tommie en Angela en bleven we op 10 km hoogte, letterlijk op de hoogte van de laatste ontwikkelingen. Echt kei spannend op deze manier. Zelfs de stewardessen kwamen regelmatig vragen of er al nieuws was. Zo lief. Na middernacht kregen we een appje dat onze kleinzoon Alejandro op dinsdag 10 oktober om 23.52 uur geboren was. Tevens kwamen toen de eerste foto’s en filmpjes. Super trots en kei blij zijn wij. Alejandro is gezond en weegt 8 pond en Angela maakt het uitstekend na de afgelopen super heftige ruim 2 maanden. Wat een geweldig bericht op 10 km hoogte en na 6 weken Afrika. Precies op tijd weer thuis! Welkom op deze mooie wereld, Alejandro!