Dag 31: Vrijdag 29 november 2019

138 km.van Savuti Camp naar Ihaha camp (Chobe). Gereden: 146 km.

Gisteravond hadden we goed vuur gemaakt en speelden we, zoals al veel vaker, een aantal Black Stories. Bij ons in de familie geïntroduceerd door Tommie en Angela. Wij vinden het kei leuk en Ger en Edith ook. We werden echter op een gegeven moment echt weggepest door miljoenen Afrikaanse grasvliegjes. Ger en ik zaten met ons hoofd in een badhanddoek gewikkeld en Ton had zijn hoed op maar Edith onderging alles gelaten. Toen besloten we toch maar om naar bed te gaan want het was echt geen doen meer. De achterklep van de auto van Ger en Edith heeft de hele avond open gestaan en was vanmorgen een mortuarium van de Afrikaanse grasvlieg. Daar kwam bij dat vanochtend alle andere soorten vliegen blijkbaar op rouwbezoek kwamen en we wederom giga overlast van vliegen hadden. Leve de bushcamp. We besloten om snel de tent in te pakken en met de auto naar het sanitaire blok te rijden. Daar is iedereen gaan douchen en vervolgens hebben we ontbeten op het terrein voor het gebouw. Ging prima al keken sommige mensen ons een beetje vreemd aan.

Toen de afwas gedaan, eveneens bij het gebouw en toen door naar Chobe. Daar is onze laatste bushcamp en wel genaamd Ihaha camp. We reden wederom over de echte 4x4 wegen. Geweldig, een kermisattractie is er niets bij. Ger maakte zich al dagen zorgen, en blijft dit waarschijnlijk doen tot de laatste meter, maar vond het echt 100% meevallen. En ik heb gemakkelijk praten want ik rijd niet. Het is iets wat Ton super leuk vindt en ik wil hem die vreugde dus niet ontnemen.

Om 07.00 reden we weg en we moesten direct een kleine Bailybrug over. Heel snel al zagen wij 2 leeuwinnen liggen. Geweldig deze al te zien zo vroeg in de ochtend. Inmiddels hebben we deze reis al 18 leeuwen gezien. Wat een mazzel.

Vervolgens werden we getrakteerd op een geweldig uitzicht over het hele landschap met natuurlijke waterplaats waar nagenoeg de gehele Afrikaanse dierenwereld hun dorst kwam lessen. Wat schitterend mooi om te zien. Echt volop olifanten, zebra’s, allerlei soorten hertjes, giraffen en nog veel meer. Edith noemde dit het aardse paradijs. Hierna zagen we echt een hele kudde olifanten oversteken. Een van de olifanten begon harder te rennen om voor een van de Safari auto’s die ons tegemoet kwam over te steken. Die chauffeur ging echter nog harder rijden waardoor hij net nog achter die auto overstak. Die chauffeur ‘ha ginne skrik’. De totale kudde olifanten was zeker wel 150 tot 200 olifanten groot. Super mooi om te zien. We genoten met volle teugen, hier ging het ons allemaal om en dit was de reden om door Moremi en Chobe en Savuti te rijden. We stonden op gepaste afstand van de overstekende olifanten te wachten zodat zij zich niet aan ons konden ergeren.

Een tijdje hebben we opgereden met een auto met Engelse toeristen. We volgden elkaar mooi, tot het moment dat we, naar later bleek, allemaal een afslag gemist bleken te hebben. Dit kwam omdat er een kudde koeien met kalfjes het zandpad overstak. Tevens omdat de weg die we hadden moeten volgen maar net een auto breed was terwijl de andere weg bijna zo breed was als de A2 maar dan zonder asfalt. We reden door en passeerden een groep kinderen die begonnen te bedelen met in hun bijzijn 1 wit met zwarte hond en 2 beige honden. Die wit/zwarte hond sprong gewoon tegen de zijkant van de auto van Ger en Edith. Bij ons ging deze hond voor onze auto liggen en bleef daar liggen ondanks dat Ton gas bleef geven. Op het laatste moment sprong de hond weg en sprong toen tussen het linker voor- en achterwiel. Het was volgens mij een afgetrainde hond om toeristen te doen stoppen zodat de kinderen konden bedelen. Na deze confrontatie bleek dat we verkeerd waren gereden want de Engelse toeristen kwamen terug en wezen dat we terug moesten. Dus de auto’s gekeerd en weer tussen die kinderen en honden door.

Ik had nog een zak snoepjes in de auto en zei tegen Ton dat we die zouden uitdelen zodat de honden(hopelijk) weg zouden blijven. Want als we zo’n beest aanrijden dan is Leiden in last. Zo gezegd zo gedaan. Ger en Edith waren er door ondanks dat de zwart/witte hond tegen de auto sprong en voor dood langs de kant van de weg bleef liggen. Wij stopten en Ton begon, ze stonden aan zijn kant, de snoepjes uit te delen. Binnen no time kwamen er overal kinderen vandaan, die allemaal riepen “and the baby, and the baby”. Toen alles op was zijn we snel doorgereden en de hond was mooi aan de kant gebleven. Alleen onze auto stonk van de geur die deze kinderen bij zich droegen, niet normaal meer. We hebben een hele tijd met beide ramen open gereden om de stank kwijt te raken.

Rond het middaguur kwamen we bij de Chobe rivier. Jemig wat is dit landschap mooi. Geweldig gewoon maar helaas geen dieren te zien bij het water. We kregen een mooie plek aan het water en hebben ons geïnstalleerd. Uiteraard weer eerst koffie maar het stikte ook hier van de vliegen die je nog net niet opaten. Wat een ellende. We hebben desondanks nog een aantal Black Stories gedaan. Na een bezoek aan het toiletgebouw werden we niet echt blij. Bij de dames was maar een toilet te gebruiken, bij de heren pakten de toiletten geen water, er was geen stroom in het gebouw en de achterzijde van het gebouw stonk alsof er een aantal kadavers lagen terwijl je daar de afwas moet doen. Het bleek dat men alle volle vuilniszakken in een groot hok hield opgeslagen, vermoedelijk tot ze OOIT zouden worden opgehaald. Een grote ellende dus, in ieder geval voor ons. We hielden groepsberaad en besloten dat we één nacht zouden blijven in de hoop morgenvroeg dieren te kunnen zien aan de waterkant. Het begon te waaien en ook de regen kwam weer opzetten. Dus zijn we in de auto gaan zitten om te wachten tot het weer droog was. Hierna maar meteen het eten gemaakt want hier in het noorden van Botswana lijkt het nog vroeger donker te zijn. Getracht om een dode boomstam aan te steken maar dat leverde alleen rooksignalen waar niemand op reageerde en waardoor de auto’s en tenten stonken als een asbak. Ondertussen stak er aan de overzijde van de rivier ook nog een zandstorm op. Het eten soldaat gemaakt en toen kwamen de vliegen nog erger ondanks het tweede vuur wat gemaakt was. Het was niet meer te harden dus dan maar weer naar bed. Zo gezegd zo gedaan, poep heet en morgen naar een luxe plek. Slaap allemaal beter dan wij!